Blog Prematuur kleding Neomaatje

Het is bijna 4 februari ! En vanaf die dag kan je naar je woongemeente (vaak is het maken van een afspraak nodig) om je stil geboren kind te laten registeren in de BRP. Hoe gaat dit in zijn werk: Vanaf vandaag kan je al via onderstaande link nakijken wat er in jouw/jullie situatie nodig is om jouw/jullie kind te laten registreren in de BRP. ... Beantwoord de vragen en lees de uitkomst goed door. Er staat precies uitgelegd wat je dan kan doen. Heb je vragen? Stel die dan aub aan de afdeling burgerzaken van je gemeente. https:// www.rijksoverheid.nl/ onderwerpen/ privacy-en-persoonsgegevens /vraag-en-antwoord/ registratie-levenloos-gebor en-kind P.s voel je vrij om de foto uit dit bericht zelf ook te gebruiken, het liefste met bronvermelding: www.facebook.com/ noemmijnnaamenikbesta/

Ieder kind verdient een naam De documentaire ‘Ieder kind verdient een naam’ is een samenwerking tussen crossmediaal journalist Denise Eigenbrood   en   Stichting Vrienden Sengerema Hospital . In deze expliciete en integere film wordt de kijker meegenomen naar een Neonatale Intensive Care Unit (NICU) voor baby’s in Sengerema, een district in het Afrikaanse Tanzania. Deze couveuseafdeling waar te vroeg geboren en ernstig zieke baby’ s worden opgenomen, is in 2015 door Nederlandse artsen vanuit Stichting Vrienden Sengerema Hospital is opgericht. De belangrijkste reden hiervoor was de hoge babysterfte in Tanzania, namelijk tienmaal hoger dan in Nederland. De toentertijd 26-jarige @ Milou van Ingen , werkzaam in het   Radboudumc   /   Radboudumc Amalia kinderziekenhuis , zei gelijk voluit ‘ja’ toen haar werd gevraagd vanuit de stichting projectleider te worden van ‘Project NICU’. Een functie die begon met het schrijven van protocollen en gebruiksklaar maken van de toekomstige NICU. Inmiddels staat deze functie vooral in het teken van het niveau handhaven, verder opleiden van personeel en plannen bijstellen waar nodig. Al dit harde werk door Nederlandse medici in samenwerking met het NICU personeel in Sengerema werpt zijn vruchten af: In 2017 daalde het sterftecijfer met 40% en het ziekenhuis waar tot drie jaar terug baby’s frequent overleden, heeft nu een grotendeels zelfstandig functionerende NICU met hogere overleving.   In november 2018 vertrok Milou voor de zesde keer in drie jaar naar haar geliefde NICU om, naast het draaien van 24-uurs bereikbaarheidsdiensten, te inventariseren en plannen te maken voor wat er nog nodig is om het uiteindelijke doel te bereiken: een zelfredzame NICU en een verdere daling van het sterftecijfer. De titel ‘Ieder kind verdient een naam’ is gebaseerd op het feit dat ouders in Tanzania vanwege het hoge risico op...

Afgelopen weekend was het Wereld prematurendag ; 17 november. een dag waarop veel aandacht uitgaat naar het te vroeggeboren kindje en zijn of haar ouders. De wereld is nog vrij onbekend met vroeggeboorte. Totdat je er zelf mee te maken krijgt, dan hoor je opeens; oh ja, die en die is ook te vroeggeboren. Het is een rollercoaster die de ouders doormaken; vele emoties koemen voorbij; angst, verdriet, blijdschap, hoop, vrees, frustraie etc..... Door er in de media veel aandacht aan te geven, wordt het een onderwerp wat niet meer onbekend is bij het grote publiek. Neomaatje heeft ook meegedaan met een kortingsactie; daar hebben heel veel prematuurtjes van kunnen genieten. Goed gedaan!!

Geurdoekjes zijn heel belangrijk in het hechtingsproces tussen ouder en kind. Vooral als het kindje te vroeg is geboren en in de couveuse ligt. De ouders kunnen het kindje ws niet regelmatig vasthouden, waardoor het kindje de geur van de ouders lange tijd moet missen. Het reukorgaan van het kindje is al goed ontwikkelt op jonge leeftijd. Door een geurdoekje te dragen en dit bij het kindje te leggen, kan het kindje aan de geur wennen en zal er herkenning op gaan treden. Bovendien kunnen de ouders de couveuse iets eigens geven; het kleine babykamertje inrichten. Neomaatje heeft diverse geurdoekjes op de site staan. Ook zijn er leuke combi's met bijpassende mutsjes.   

  Hallo, Voor alle moeders die net plotseling veel te vroeg zijn bevallen van een prachtig zoontje of dochtertje, hier een positief verhaal. Je wereld staat binnen 1 dag compleet op de kop. Nog geen geboortekaartjes, gedichtje, kinderkamertje, box of kinderwagen klaar staan en toch al papa en mama van een superklein wezentje. Onze zoon Mattias werd precies na 30 weken zwangerschap met een keizersnede ter wereld gebracht. Ik had het HELLP-syndroom en zorgde ervoor dat we allebei in levensgevaar waren. Ons mannetje woog 1045 gram en was nog geen 37 cm lang. Zo groot en zwaar als een pak suiker. Wat vond ik alles eng, zo klein en breekbaar. Gelukkig dacht onze zoon daar anders over en zette alles op alles. Dag na dag liet hij zien dat hij kon vechten. De NICU kwam hij zonder problemen door. Hij groeide, sliep en groeide. Ondertussen stortte ik mij op het borstvoeden (nou ja kolven) ik had hem niet 'af kunnen maken' in de baarmoeder dus dit was ik mijn zoon verschuldigd. Als ik dan ook maar 5 ml had gekolfd sloeg ik helemaal op tilt. Wat een slechte moeder was ik toch. Gelukkig kwam het snel op gang dankzij een briljante neusspray. Eenmaal op de high-care kreeg Mattias een terugval en kreeg hij weer assistentie bij de ademhaling. Hij vond dat brilletje veel fijner om op te sabbelen en weer vocht ons mannetje dag in dag uit om naar huis te komen. Hij kan en kon heerlijk slapen. En ik kletste honderduit tegen hem. Het moment waarop we merkten dat hij meer mee kreeg dan we dachten was het weekend dat hij van de nicu af mocht. Daar hadden we vaste bezoekuren en deze zaterdag waren we 'smiddags geweest en bleven we de avond thuis. Op de tijd waar we normaal in het ziekenhuis waren, ging ons ventje dippen. Zijn zuurstof en ademhaling daalden. Hij miste papa en mama. Vanaf dat moment zijn we iedere avond op tijd geweest. Eenmaal thuis kreeg hij ook nog eens een liesbreukje te verwerken en zaten nog enkele dagen in Groningen. Mattias is...