Een positief verhaal  
Hallo,

Voor alle moeders die net plotseling veel te vroeg zijn bevallen van een prachtig zoontje of dochtertje, hier een positief verhaal.

Je wereld staat binnen 1 dag compleet op de kop. Nog geen geboortekaartjes, gedichtje, kinderkamertje, box of kinderwagen klaar staan en toch al papa en mama van een superklein wezentje.

Onze zoon Mattias werd precies na 30 weken zwangerschap met een keizersnede ter wereld gebracht. Ik had het HELLP-syndroom en zorgde ervoor dat we allebei in levensgevaar waren. Ons mannetje woog 1045 gram en was nog geen 37 cm lang. Zo groot en zwaar als een pak suiker.

Wat vond ik alles eng, zo klein en breekbaar. Gelukkig dacht onze zoon daar anders over en zette alles op alles. Dag na dag liet hij zien dat hij kon vechten. De NICU kwam hij zonder problemen door. Hij groeide, sliep en groeide. Ondertussen stortte ik mij op het borstvoeden (nou ja kolven) ik had hem niet 'af kunnen maken' in de baarmoeder dus dit was ik mijn zoon verschuldigd. Als ik dan ook maar 5 ml had gekolfd sloeg ik helemaal op tilt. Wat een slechte moeder was ik toch. Gelukkig kwam het snel op gang dankzij een briljante neusspray.

Eenmaal op de high-care kreeg Mattias een terugval en kreeg hij weer assistentie bij de ademhaling. Hij vond dat brilletje veel fijner om op te sabbelen en weer vocht ons mannetje dag in dag uit om naar huis te komen. Hij kan en kon heerlijk slapen. En ik kletste honderduit tegen hem.

Het moment waarop we merkten dat hij meer mee kreeg dan we dachten was het weekend dat hij van de nicu af mocht. Daar hadden we vaste bezoekuren en deze zaterdag waren we 'smiddags geweest en bleven we de avond thuis. Op de tijd waar we normaal in het ziekenhuis waren, ging ons ventje dippen. Zijn zuurstof en ademhaling daalden. Hij miste papa en mama. Vanaf dat moment zijn we iedere avond op tijd geweest.

Eenmaal thuis kreeg hij ook nog eens een liesbreukje te verwerken en zaten nog enkele dagen in Groningen. Mattias is inmiddels alweer bijna 7 jaar en doet over het algemeen goed mee met zijn leeftijdsgenoten. Bij prematuuren is ieder kindje anders en de tijd zal leren hoe het met jullie kindje zal gaan.

De ziekenhuistijd is heel heftig en ook daarna is het niet makkelijk, maar die periode gaat voorbij. En zoals met ons jongetje kan het ook heel goed gaan. Volg je gevoel en blijf in gesprek met je kindje, niet alleen de klank en ritme van je stem vind hij fijn, het zorgt ervoor dat ook jij je beter gaat voelen. En samen kan je dan alles een plekje geven.

Succes!
 
  Rianne Kasler     09-10-2016 11:08     Reacties ( 0 )
Reacties (0)

Geen reacties gevonden.